فعاليت هاي كشاورزي

جنگل زدايي نيز از فعاليت هاي كشاورزي ناشي مي شود. افزايش در تعداد كشت هاي متناوب، بازگشت به طرح هاي قديمي قبل از زماني كه خاك براي احياي خود زمان داشته باشد را ضروري مي سازد. روستائيان بدون زمين فقير، تمايل به مهاجرت به حاشيه ي جنگل ها در جستجوي زمين هاي كشاورزي دارند. از قرن 17، مناطق زيادي از جنگل هاي استوايي براي كشاورزي در تمام سه قاره ي مربوطه از بين برده شده اند. براي مثال در شيب هاي پَست مالزي، زرين (كائوچو) و اُيل پالم جايگزين جنگل هاي باراني شده اند. گله داران در جنگل هاي باراني آمريكا اخيراً به اين ليست اضافه شده اند. در آمريكاي مركزي، گله ي گاوهاي گوشتي در علفزارهاي جايگزين جنگل هاي باراني شده، پرورش مي يابند، كاري كه در حوزه ي آبريز آمازون نيز انجام مي شود. گوشت بدون چربي حاصل از گله هايي كه در اين مراتع مي چرند در صنايع همبرگرسازي، سوسيس و گوشت كنسروشده ي آمريكا استفاده مي شود. تقاضا براي گوشت بدون چربي با هزينه ي بسيار كمتر از آنچه كه به شيوه ي سنتي در كشور توليد كننده ي گوشت، آمريكا، انجام مي شود، برآورده مي گردد. جكسون خاطرنشان كرده كه در سال 1981، يك سوم از سرزمين كاستاريكا تحت پوشش گله داري بوده است كه عمده ي صادرات آن به ايالات متحده بوده است. توسعة مشابهي در گله داري در پاسخ به تقاضاي جامعه ي اقتصادي اروپا در بخش هايي از آفريقا نيز اتفاق افتاده است.

فشارهاي متفرقه بر جنگل هاي باراني

جنگل به وسيله ي فعاليت هاي ديگر نيز تخريب مي شود. معدن كاري در مقياس وسيع، همانند آنچه كه براي معادن سنگ آهن، "كاراژاس" در برزيل يا منطقه ي "بالاديلا" حوزه ي "باستار" هندوستان انجام مي شود گياهان و جانوران در يك منطقه ي وسيع را از بين مي برند. بزرگراه هاي جديد همانند بزرگراه "ترنس آمازون" يا بزرگراه "تِرَنس سوماترا" از ميان جنگل هاي بِكر مي گذرند و ساكنيني را اغلب به عنوان بخشي از يك شركت دولتي وارد مي كنند (همانند پروژة ترنس ميگراسي اندوزي). جنگل زدايي نتيجه ي نهايي چنين فشارهايي بر زمين و منابع جنگل هاي باراني گرمسيري است.

اثرات جنگل زدايي

دو مسأله ي عمده در ارزيابي فاجعه ي زيست محيطي جهاني جنگل زدايي وجود دارد. اوّل اينكه اطلاعات ارائه شده توسط دولت هاي كشورهاي مختلف معمولاً چند سالي است كه قديمي شده و منطقه ي جنگل زدايي شده ي اعلام شده كمتر از ميزان واقعي است. تخمين بهتر احتمالاً با تخمين از راه دور امكان پذير باشد. در جزيره ي "برونئو" در سال هاي 1982 تا 1983 ميزان تخريب ناشي از آتش سوزي هاي مهيب كه ظاهراً در اثر سوزاندن درختان براي پاكسازي زمين در طي فصل خشك بوده و تقريباً 35 هزار كيلومتر مربع از جنگلها را از بين برده، با عكس هاي ماهواره اي اندازه گيري شده است. مشكل ديگر ارزيابي مربوط به تأثيرات چند جانبه ي جنگل زدايي است. تأثيرات محلي همانند افزايش فرسايش خاك، كاهش حاصل خيزي و از دست دادن گياهان و جانوران نسبت به تأثيرات جهاني و بلندمدت جنگل زدايي در مقياس وسيع بهتر درك مي شوند.

فرسايش و تحليل از خاك

تأثيرات فوري از بين بردن جنگل تسريع در فرسايش خاك مي باشد كه نه تنها سطح را در شبكه اي از آبراه ها مي شويد بلكه به طور فزاينده اي بار رسوبي نهرهاي محلي را افزايش مي دهد و اغلب آنها را با ايجاد موانع از بين مي برد. بعد از قطع درختان جنگل، آب كمتري در زمين نفوذ مي كند، خصوصاً اگر از تجهيزات سنگين مثل تجهيزاتي كه سطح زمين را تسطيح مي كنند استفاده شود. اين كار حركت آب در سطح را افزايش مي دهد و رسوب فرسايش شده و آب به سرعت و به طور خود به خود به رودخانة پر از رسوب منتقل شده و باعث سرريز شدن آن مي شود. افزايش سيل ناشي از جنگل زدايي قابل انتظار است. اگر جنگل زدايي در شيب هاي تند انجام شود، رانش زمين به دفعات بيشتري اتفاق مي افتد. اطلاعات گرفته شده از بخش هاي مختلف جهان حاكي از آن است كه از بين بردن جنگل، فرسايش را به نسبت حجم مواد جابه جا شده، هزاران بار يا بيشتر افزايش مي دهد. همانطوريكه قبلاً ذكر شد مواد آلي و ديگر مغذي هاي خاك به سرعت از بين رفته و به طور طبيعي تجديد نمي شوند كه منجر به كاهش سريع در بازده محصولات مي شود. چَراي بيش از حد در مناطق خشك تر، گياهان پراكنده را از بين برده و منجر به فرسايش و تحليل خاك مي شود.

از بين رفتن گياهان و جانوران محلي

جنگل هاي گرمسيري بجز الوار، نفت، صمغ، پلاستيك، فيبر، رن، تانن و تِرپنتين فراهم مي كنند. آنها همچنين منبع گونه هاي مختلف ميوه ها و گياهان تزئيني هستند. بسياري از گونه هاي جنگل هاي باراني گرمسيري به طور مناسب بررسي نشده و يا حتي كشف نشده اند. برخي از گونه هاي شناخته شده داراي اهميت فوق العاده اي هستند. براي مثال جنگل هاي گرمسيري، مواد داروهاي بيماري هاي لوكمي و بيماري هوجكين و قرص هاي ضد بارداري را فراهم مي كنند. آنها همچنين اِستريچنين، ايپكاكونا، رسرپين، كورار، كوئينين و ديوسجِنين را در اختيار مي گذارند كه همگي مواد خام با ارزشي براي داروسازي هستند. گونه هايي از جنگل هاي گرمسيري در هيبريديزاسيون غلّات كه عامل انقلاب سبز هستند، استفاده مي شوند. اين منبع ژني عظيم جنگل هاي گرمسيري بايد حفظ شود. جنگل ها همچنين محل سكونت تعداد زيادي از جانوران هستند و تخريب جنگل هاي باراني احتمالاً، همزمان منجر به از بين رفتن تعداد زيادي از چنين گونه هايي مي شود.

پيامدها در مقياس كلان

تأثيرات جهاني و بلندمدت هنوز به وضوح شناخته نشده اند اما ترس از پيامدهاي خاصي وجود دارد. از بين رفتن جنگل رطوبت خاك را كاهش مي دهد و همچنين انتظار مي رود كه منجر به كاهش در بارش باران در منطقه شود و منجر به تغييراتي در الگوي جريان هاي رودخانه هاي محلي شود. سطح زميني كه جنگل آن از بين رفته است، مقدار بيشتري از انرژي خورشيدي را به جو منعكس مي كند. يك جنگل زدايي در مقياس وسيع مانند آنچه كه در حوزه ي آبريز آمازون اتفاق افتاده، ممكن است منجر به تغييراتي در جريان گرمايي جوّي و الگوي بارش باران در يك مقياس جهاني شود.

بزرگترين تغيير در اقليم جهان، انتظار مي رود كه از افزايش دي اكسيد كربن در جو، ناشي از جنگل زدايي وسيع ناشي شود. چنين افزايشي در مقياس جهاني ممكن است دي اكسيد كربن كافي در جو براي جذب پرتوهاي مادون قرمز گرمايي كافي براي ايجاد افزايش جهاني دما كه اصطلاحاً به آن اثر گلخانه اي گويند را فراهم كند. اين موضوع ممكن است باعث ذوب شدن كوه هاي يخي قطبي و گرينلند و سيلابهاي ناشي از آن در مناطق ساحلي پست جهان شود. ابهام قابل ملاحظه اي در مورد اين پيش بيني بنا به دلايل مختلفي وجود دارد امّا اين احتمالي است كه بايد مورد نظر قرار گيرد. حتي تغييرات در الگوهاي جهاني ريزش باران امكان پذير است كه ممكن است توزيع مناطق داراي كشاورزي غني را تغيير دهد.

كنترل فاجعة زيست محيطي

مشكل مديريتي، معضل حفظ جنگل هاي جهان سوم به عنوان يك مؤلفة با ارزش محيط فيزيكي يا استفاده از آنها به عنوان منابعي براي بهبود اقتصادي در كوتاه مدت است. تخريب جنگلها نه تنها سوخت چوبي و زمين براي افراد فقير فراهم مي سازد، هرچند به طور موقت، بلكه استخراج الوار، اغلب به شكل يك مبادلة خارجي، درآمدي براي دولت هايي كه نگران درآمدهاي خود هستند نيز فراهم مي سازد. مايرز از اين نظريه ناشي مي شود كه فشار بدهي بين المللي باعث افزايش گله داري در حوزه ي آمازون شده است به منظور كاهش محدوديت هاي برداشت چوب در اكوادور، ساحل عاج و اندونزي و براي توسعة پرورش محصولات غيرغذايي درآمدزا در كشتزارها و در نتيجه باعث هدايت امرار معاش كشاورزان به محيط هاي آسيب پذيرتر در كشورهاي ساحل گرديده است. بنابراين تعارض شديدي ميان مديريت و كنترل خاص و ميل براي درآمد فوري يا منبع امرار معاشي كه بايد براي توسعه ي ملي مورد استفاده قرار گيرد وجود دارد.