بسياري از صاحبنظران معتقدند كه اصول و مباني ترجمه زماني قوام يافت و تدوين گشت كهملل مختلف بر آن شدند تا به طور جدي و چشمگيري از دانش و علوم مختلف مطلع گردند.
از اين رو در مرحلة ابتدايي براي ترجمه متون مختلف، سعي شد دستور زبان مقصد وواژگان مختلف هر زبان شناسايي و ارزيابي گردد. در آن دوران در غرب كلاسهاي مختلفيبراي فراگيري فن ترجمه تأسيس شد كه معمولاً از يك شيوه خاص پيروي مي‌كردند:

1. در كلاسها به زبان مادري صحبت مي‌شد و فعاليت كمي هم پيرامون زبان مخاطبصورت مي‌پذيرفت.

2. در اين كلاسها سعي مي‌شد دايره واژگان هنرجويان افزايشيابد.

3. در اين دوره‌ها دستور زبان، به صورتي پيچيده، تدريس مي‌شد.

4. هنرجويان فن ترجمه، به تدريج به ترجمه متون مختلف در كلاسها رويمي‌آورند.

5. در اين كلاسها روي درك مطلب، چه شنيداري و چه نوشتاري، نيزكار مي‌شد.
در هر حال نهضت ترجمه با فواصل زماني متفاوت در كشورهاي مختلف بهراه افتاد و بالطبع، تأثير بسيار عميقي در ساختار اجتماعي، فرهنگي، ادبي و ... مللگذاشت.
برخي از متخصصان فن ترجمه بر اين باورند كه يك مترجم ضرورت ندارد به طوركامل از شيوه‌ها و فنون ترجمه آگاهي داشته باشد. آنها راننده يك اتومبيل را مثالمي‌زنند و مي‌گويند كه يك راننده نيازي ندارد تا كاملاً به فرايند موتور ماشيناشراف داشته باشد. يعني يك راننده بدون اطلاع از عملكرد موتور ماشين هم مي‌تواندرانندگي كند. او تنها بايد از قواعد رانندگي مطلع باشد، و طرز به راه انداختن وكنترل ماشين را در شرايط مختلف بداند. اين قبيل افراد همين مسئله را در مورد ترجمهمتون، ذكر مي‌كنند و معتقدند يك مترجم ملزم به فراگيري تمامي اصول و مباني فن ترجمهنيست.
از سويي ديگر برخي تحليلگران بر اين اصل پافشاري مي‌كنند كه يك مترجمزبردست بايد كاملاً به تئوري ترجمه اشراف داشته باشد و در جريان تازه‌ترين ايده‌هاو نقطه نظرهاي مطرح شده در اين باره باشد. آنها به طور مثال، به مسائل جديدي كه درقالب «تئوري ارتباطات» مطرح شده است اشاره مي‌كنند و مي‌گويند يك مترجم بايد ازقواعد و طرحهاي مطرح شده در اين وادي آگاه باشد.
در تئوري ارتباطات مباحثي مطرحشده كه مي‌تواند مفيد باشد و از آن طريق يك مترجم مي‌تواند با فرايند ايجادارتباطات كه در سه مرحله صورت مي‌پذيرد آشنا گردد: نويسنده يا سخنگو، متن يا گفتارو مخاطب.