«اميرالمومنين ، وقتي كسي كه يكي از گناهان را انجام داده است - دزدي - نزد او آمد ؛ حضرت فرمود : چقدر قرآن بلدي؟ آية قرآن خواند . حضرت گفت : «قد وهبت يدك بسوره البقره» . دست تو را كه بايد قطع مي كردم ، به سوره‌ي بقره بخشيدم ؛ برو .

اين تمايز بيجا نيست ؛ اين امتياز ، به خاطر سوره‌ي بقره و به خاطر قرآن است . اميرالمومنين (ع) در ملاحظه اي اصول و ارزشها و معيارها ، هيچ ملاحظه از كسي نمي‌كرد . آنجا آن آدم را كه فسق و فجور ورزيده است‌، به خاطر فسق و فجورش حد شرعي مي زند و ملاحظة اين كه او به حال من خيري دارد ، نمي كند . اما اينجا به خاطر قرآن ، از حد دزدي صرف نظر مي كند . اميرالمؤمنين اين است . يعني صد در صد بر اساس معيارها و ارزشهاي الهي - و نه چيز ديگر - حركت مي كند . اين ، عدل اميرالمؤمنين است.»

انس با قرآن يعني چه؟

«انس با قرآن ، معرفت اسلامي را در ذهن ما قويتر و عميقتر مي كند . بدبختي جوامع اسلامي ، به خاطر دوري از قرآن و حقايق و معارف آن است . آن كساني از مسلمانان كه معاني قرآن را نمي فهمند و با آن انس ندارند ، وضعشان معلوم است . حتي كساني هم كه زبان قرآن ، زبان آنهاست و آن را مي فهمند ، به خاطر عدم تدبر در آيات قرآنت ، با حقايق قرآني آشنا نمي شوند و انس نمي گيرند . مي بينيد كه آية «لن يجعل الله للكافرين علي المومنين سبيلاً» - يعني خداوند مؤمنين را زيردست و زبون كفار قرار نداده است - در كشورهاي عربي و به وسيله‌ي مردم عرب زبان در دنيا خوانده مي شود ، اما به آن عمق نمي گردد . در آيات قرآن ، توجه و تنبه و تدبر نيست ؛ لذا كشورهاي اسلامي عقب مانده اند .

انس با قرآن ، يعني قرآن را خواندن و بازخواندن و باز خواندن و در مفاهيم قرآني تدبر كردن و‌ آنها را فهميدن . فارسي زبانها مي توانند از ترجمه‌ي قرآن استفاده كنند و كلمات قرآني را به طور تقريب بفهمند و مضامين آيات قرآن را دريابند و در آنها تفكر و تأمل كنند.»

امت اسلام ، بايد خود را با شاخصهاي قرآني اندازه گيري نمايد

«آنچه من هميشه اصرار دارم به همه - بخصوص به شما جوانها - عرض كنم ، اين است كه قرآن مجموعه‌ي معارف اسلامي و پرچم بلند اسلام است ؛ اين پرچم را بايد هميشه مسلمانان بر سر دست بگيرند و خود رااز آن جدا نكنند ؛منتها نكته اينجاست كه تمسك به قرآن ، فقط تلاوت قرآن نيست ؛ قرآن بايد در عمل و زندگي و رفتار و منش ما و حركت عمومي امت اسلام تجسم پيدا كند . انس با قرآن ، تلاوت قرآن و حفظ قرآن لازم است ؛ اما هدف نهايي ، تمسك به قرآن است ؛ آن هم در متن زندگي .

امت قرآن بايد خود را با شاخصهي قرآني اندازه گيري كنند ؛ اگر ديدند با اين شاخصها فاصله دارند ، سعي كنند اين فاصله را كم كنند و پيش بروند . قرآن ، كتاب علم و حكمت است . امت اسلامي بايد عالم ، حكيم و فرزانه باشد و روز به روز بر علم و حكمت خود بيفزاييد . قرآن كتاب توحيد است ؛ يعني خضوع در مقابل خداوند و عدم تسليم در مقابل كساني كه در مقابل قدرت الهي براي خود قدرتي قائلند . قرآن درس مي دهد : «ان اعبدوا الله واجتنبوا الطاغوت» . يعني عبوديت خدا با اجتناب از طاغوت همراه است . طاغوت كيست ؟ كسي كه طغيانگر است و عليه بشريت و فضيلتهاي بشري سركشي مي كند . در همه دوره هاي تاريخ هم بوده اند، امروز هم هستند؛نمونه اش امريكاي سركش است كه در مقابل بشريت،انسانيت،ملتها ،ارزشها ودر مقابل حقي كه هر انساني دارد،سركشي مي كند.امت قرآن اگر در رفتار خود،بااين درس قرآني فاصله يي مي بيند،بايدآن راكم كند.درس قرآن اين است:خضوع در مقابل خداي واحد واجتناب از تسليم واطاعت از طواغيت؛ يعني «اندادالله». قرآن كتاب عدالت است. عدالت،درس قرآن است. قرآن فرستادن پيغمبران را براي اقامه ي قسط مي داند؛ «ليقوم الناس بالقسط». اگر امت اسلامي در سرتاسر دنياي اسلام احساس مي كندبا عدالت فاصله دارد،بايدبداندبا قرآن فاصله دارد. با خودمان تعارف نداريم؛ بايد فاصله ي خودرا با عدالت كم كنيم تا فاصله ي ما با قرآن كم شود. قرآن براي امت اسلامي معلم وحدت است؛ «انمّا المؤمنون اخوه فأصلحوا بين اخويكم»؛ همه ي مسلمانها وهمه ي مؤمنين باهم برادرند.از نظر اسلام ،امت اسلامي ، واحد است. فاصله ها، دشمني ها، كدورتهاوقوم گرايي ها ، همه بر خلاف اين وحدت است. ما اگر مي بينيم امت اسلامي دچار تفرقه وتشتت وبغض وسوء تفاهم با يكديگر است، بايد بدانيم با قرآن فاصله دارد. دشمن از فاصله ي ما باقرآن حداكثر استفاده را مي كند. اگر ما فاصله ي خود را با قرآن كم كنيم، قوي خواهيم شد. امت اسلامي روزي عزت خود رابه دست مي آورد كه فاصله ي خودرا با قرآن كم كند. «انّ العزّة لله ولرسوله