ورزش زنان به بن‌بست رسیده است

به دلیل نبودن اسپانسر ورزش زنان به بن‌بست رسیده است...

حضور زنان به عنوان نیمی از پیکره جامعه در فعالیت‌های ورزشی و تربیت‌بدنی، بهعنوان یک ضرورت انکارناپذیر و حیاتی محسوب می‌شود و ورزش به دلیل تامین سلامت وبهداشت جسم و روان و پیشگیری از انواع انحرافات اجتماعی، کاهش هزینه‌های درمانی و ... برای زن ایرانی یک ضرورت است. به طور حتم جملاتی از این دست را زیاد شنیده‌ایداما برای تحقق گفته‌هایی از این دست که مدام تکرار می‌شوند هیچ برنامه مشخصی تدویننشده است.

ورزش زنان برای پیشرفت نیاز به کمک‌های مالی دارد و در این زمینه هیچاقدامی ‌انجام نمی‌شود. این در حالی است که ضرورت توجه به ورزش زنان و سرمایه‌گذاریدر این امر در بسیاری ازکشورهای توسعه‌یافته از پیش‌نیازهای توسعه پایدار در اینبخش محسوب می‌شود. چین به عنوان یکی از قدرت‌های ورزش دنیا در المپیک هرسالهبیشترین مدال‌ها را به دست می‌آورد و اگر خوب دقت کنیم، متوجه می‌شویم که بیش ازنیمی‌ از این مدال‌ها متعلق به ورزشکاران زن این کشور است. چینی‌ها دریافته‌اندسرمایه‌گذاری در ورزش زنان می‌تواند همانند ورزش مردان نتیجه دهد. روسیه یکی ازکشورهایی است که در زمینه ورزش زنان سرمایه‌گذاری‌های زیادی کرده است و نتیجه اینسرمایه‌گذاری‌ها این است که در بسیاری از مسابقات بین‌المللی تعداد مدال‌های بانوانورزشکار از ورزشکاران مرد این کشور بیشتر است و...

اگرچه در سال‌های اخیر درایران نیز زنان ورزشکار در بسیاری از رشته‌های ورزشی توانسته‌اند جواز حضور درمسابقات برون‌مرزی را پیدا کنند و تا حدود زیادی رشد کرده‌اند اما مشکلات مالی،نداشتن محل تمرین، بالا بودن هزینه‌های بسیاری از رشته‌های ورزشی و... موجبکناره‌گیری بسیاری از تیم‌های ورزشی بانوان از صحنه رقابت شده است و به نظر می‌رسدبا توجه به نبودن اسپانسر و حمایت‌کننده مالی، ورزش زنان در ایران به بن‌بست رسیدهاست.

مشکل بزرگ تیم‌های بانوان این است که اسپانسر ندارند و چون مسابقات پخشتلویزیونی ندارد، کمتر باشگاه و کارخانه‌ای تمایل دارند در ورزش بانوانسرمایه‌گذاری کنند. چندی پیش باشگاه سپاهان اصفهان و پتروشیمی‌ تهران از ادامه حضوردر لیگ برتر والیبال بانوان انصراف دادند و در حالی که تیم والیبال شهرداری اصفهانتوانسته بود از لیگ دو به لیگ یک صعود کند، مسئولان تیم خواستار کناره‌گیری تیم ازلیگ یک شدند. تیم پیکان یکی از بهترین‌های لیگ بسکتبال بانوان به دلیل پرهزینه بودناین ورزش از لیگ کناره‌گیری کرد و بسیاری از تیم‌های حاضر در لیگ بسکتبال نیز بهدلیل نداشتن اسپانسر با مشکل تامین هزینه‌ها روبه‌رو هستند و بعید نیست به سرنوشتپیکان دچار شوند. تعداد تیم‌های شرکت‌کننده در لیگ فوتبال بانوان به دلیل نبودناسپانسر و حمایت‌کننده مالی هر سال کمتر می‌شود و... . این درحالی است که به گفتهمسئولان ورزشی، حقوقی که باشگاه‌ها به یک بازیکن مرد فوتبال می‌دهند، برای یک تیملیگ برتری بانوان کافی است و باشگاه‌ها با هزینه‌ای که برای یک تیم در لیگ‌هایفوتبال می‌کنند، می‌توانند در تمام لیگ‌های ورزشی زنان سرمایه‌گذاری کنند. این درحالی است که مسئولان باشگاه‌ها و صاحبان صنایع معتقدند مسابقات بانوان هیچ بازخوردرسانه‌ای ندارد و به همین دلیل حاضر به حمایت تیم‌های ورزشی بانواننیستند.

ازطرفی براساس گفته مسئولان فعلا راهی برای پخش مستقیم مسابقات ورزشیزنان وجود ندارد و پوشش اخبار ورزش بانوان در رسانه‌ها هم نمی‌تواند دردی از مشکلجذب اسپانسر کم کند، به همین دلیل به نظر می‌رسد تنها راه حل برای خروج از اینبن‌بستی که ورزشکاران زن با آن مواجهند حمایت سازمان تربیت‌بدنی باشد. طبق مصوبهسازمان ۳۰ درصد بودجه باید به بانوان اختصاص یابد و با این شرایط فدراسیون‌ها قادربه تامین هزینه‌های ورزشکاران زن نیستند، به طور مثال فدراسیون دو و میدانی قادر بهپرداخت هزینه‌های زنان دونده تهرانی نیست و این گروه از ورزشکاران برای اجارهسالن‌های ورزشی با مشکل روبه‌رو هستند. این تنها مشکل زنان دونده نیست، بسیاری ازورزشکاران زن برای ورزش کردن با کمبود فضاهای ورزشی مواجهند و این در حالی است کهتیم‌های ملی بانوان در بسیاری از رشته‌ها فعال است و در مسابقات برون‌مرزی شرکتدارند. ورزشکاران زن ایرانی در زمین‌های غیراستاندارد و شرایط نامساعد ورزش می‌کنندو در پیست‌ها و زمین‌های بین‌المللی و استاندارد جهانی مسابقه می‌دهند. حقوقیدریافت نمی‌کنند و مجبورند مخارج ورزش کردنشان را از جیب بپردازند. با این اوصاف بهنظر می‌رسد تنها متولی ورزش کشور است که می‌تواند به اوضاع نابسامان ورزش زنان نظمدهد. یکی از مهم‌ترین مهارت‌های مدیران ورزشی شناسایی منابعی است که به حل مشکلاتورزش کمک می‌کند. این منابع شامل منابع انسانی و منابع مالی، منابع لوازم کار،‌منابع تسهیلاتی است. هر سازمان ورزشـی برای پیشبرد برنامه‌ها و پروژه‌های خود نیازبه حمایت مالی دارد؛ بخش مهم این منابع از محل منابع دولتی تأمین می‌شود. درآمدهایدیگری نیز از سوی سازمان‌های بین‌المللی و درآمدهای بازاریابی،‌ حق عضویت‌ها،اعانات، قابل حصول است. نبود مدیریت علمی‌ و نداشتن تعامل جهانی و منطقه‌ای یکی ازمشکلاتی است که ورزش ایران با آن روبه‌روست. علاوه بر آن مدیریت منایع مالی و تخصیصبودجه مسئله بسیار مهمی ‌است که در دنیای امروز ورزش باید به آن توجه کرد. به طورحتم مسئولان سازمان تربیت بدنی با مدیریت صحیح بودجه و سرمایه‌گذاری صحیح آن دررشته‌های مختلف ورزشی می‌توانند از هدر رفتن بودجه ورزشی کشور جلوگیری و راهی برایخروج ورزش زنان از این بن‌بست پیدا کنند.