مرگ:

بعد از مرگ هر فردي جد او را بايد دور از مردم بر بالاي كوه در جاهايي كه آنها را برج خاموشان گويند،‌ بيفكنند تا طعمه مرغان و جانوران لاشخور گردد (سگي يا مرغي آن را بدرد). پس از مدتي آن استخوانهاي پراكنده را گردآورده در چاهي كه آن را استودان (استخواندان) گويند، مي‌ريزند، زيرا آب و خاك و آتش مقدس‌اند و آلودن آنها جايز نيست.

نتايج اعمال انسانها:

اگر مرد، شخصي نيكوكار و كم‌گناهي بود وجدان يا نتيجه اعمال او به صورت دختري نوراني كه نماينده تقوي و پارسايي شخص است، ظاهر مي‌شود و چنانچه گناهكار باشد، اين وجدان و نتيجه اعمال به صورت پيرزني جادوگر و ديوي وحشت‌بار كه مظهر تباهكاري مشخص است به سراغ وي خواهد رفت.

محاكمه روح:

سپس روان شخص را به عاليترين مرجع قضايي اخروي كه در قله كوه البرز تشكيل مي‌گردد درحضور سه قاضي(مهر، سروش، رشن)، مورد محاكمه قرار مي‌دهند و براي توزين (وزن كردن) گناهان ترازويي وجود دارد كه شبيه به ترازوي توزين گناهان مصريان قديم است و اعمال روانها را بوسيله آن مورد سنجش قرار مي‌دهند.

دوزخ:

بر حسب گاتها، همان خانه «دروغ» است. جايگاه ناخوش و سرزميني كه بوي گند از آن برمي‌خيزد و از اعماق ظلماني آن فرياد شيون و ناله و غم به گوش مي‌رسد . آنچه دوزخيان را شكنجه مي‌دهد نبودن آتش و سرماي سخت و ظلمات محض است. تاريكي به حدي شديد است كه قابل لمس دستهاست و بوي نامطبوع آن به قدري مادي و جسماني است كه مي‌توان آنها را با كارد بريد. روانهاي گناهكاران در حاليكه با زنجير به يكديگر بسته شده‌اند به دوزخ كشانده مي‌شوند. شكنجه‌ها به قدري توانفرساست كه شخص هنوز سه روز نگذشته گمان مي‌كند 9 هزار سال است كه زنداني دوزخ است.

بهشت:

در آن سوي پل چنيوات (چنيواد) كه روان نيكوكاران از آن مي‌گذرد، به قول گاتها بهشت برين قرار دارد و آن مكاني است كه جايگاه خوشي است و آفتاب در آنجا هيچوقت غروب نمي‌كند و و وهشيت يعني بهترين جاي است.

برزخ:

كساني كه كارهاي نيك و بدشان برابر است در عالم همستكان يا برزخ يا اعراف خواهند بود.

عرش اعلاء:

روان و روح آدمي پيوسته صعود مي‌كند تا به عاليترين مرتبه‌اي مي‌رسد كه آن را گروتمان = گرونمان مي‌خوانند كه به معناي عرش اعلاي خداوند و خانه نفحات است.

تقسيمات اوستا:

در طول زمان توسط موبدان زردشتي، بخصوص تا دوره اسلامي، قسمتهايي به اوستا اضافه شده‌است، ولي قسمتي كه اثر مسلم زردشت است، گاتها (گاتاها) است كه اكنون دركتاب سيناي اوستا جاي دارد. اوستا پيش از اسلام به 21 نسك يا كتاب تقسيم مي‌شد. پس از اسلام بسياري از نسكهاي آن گم شد. اوستاي موجود شامل قسمتهاي زير است:

1. يسنا: كه به معناي نيايش است و سرود گاتها كه قديميترين قسمت اوستاست در جزء يسنا قرار داشته كه شامل 72 فصل است و گاتها (گاتاها) مشتكل بر 17 سرود است كه همگي آن به نظم است.

2. يشتها: به معناي ستايش و قرباني دادن و 21 فصل است

3. يسپرد: به معناي همه مردان و بزرگان دين و 24 فصل دارد.

4. ونديداد يا وي‌ديوداد: به معني قانون ضد ديو و 22 فصل است.

5. خرده اوستا: اوستاي كوچك و مشتمل بر دعاهاي روزانه است.