یک نقاشی از باغ‌های معلق بابل (و برج بابل در دورنمای آن) که در قرن شانزدم میلادی به تصویر کشیده شده‌است.

آباد ترين شهر دنياي باستان

بابل، يكي از شهرهاي قديمي ميان دورود،(بين النهرين) است. با توجه به موقعيت ممتاز بابل در كنار رود فرات و حاصلخيري زمينهاي اطراف آن و از آنجا كه در تمام مستندات تاريخي، پيدايش اولين تمدنهاي شهرنشين را در كنار همين رود و رود دجله برآورد كرده اند، احتمال ميرود بابل جزء نخستين شهرهاي جهان باشد كه در پرتوي قدرت و عظمت حكمرانان اوليه، راه ترقي را در طول ساليان سال پيموده است. از منابع تاريخي، كتيبه ها و همچنين افسانه هاي متعدد كه موجود ميباشند، ميتوان حدس زد كه قدمت شهر بابل بسيار طولاني و كهن ميباشد و همين موضوع ارزش وجود اين شهر را بيشتر جلوه ميدهد. مطابق مدارك به دست آمده و تحقيقات مورخين، بر آورد ميشود كه قدمت بابل به 4000 سال قبل از ميلاد اين شهر وجود داشته است. آباداني اين شهر براي اولين بار مورد توجه قوم اموري يا حكومت بابل قديم قرار گرفت كه مشهورترين حكمران اين قوم، حمورابي ميباشد.با حمله ي قوم آشور به به بابل(689 ق.م) و انقراض حكومت اموري ها، بابل براي اولين و آخرين بار ويران شد. با اين حال به دليل موقعيتي كه داشت و همچنين مورد توجه قرار گرفتن حاكمان بعدي بابل به اين شهر، بابل خيلي زود دوباره از نو ساخته شد و رونق خود را از سر گرفت. حدود يك قرن بعد از حكومت آشوريها بر بابل، حكومت كلداني(بابل جديد)با انقراض حكومت آشور، توانستند براي دو قرن در بابل حكمراني كنند و براي اين به حكومت كلداني بابل جديد ميگويند كه در زمان حكومت آنها بر اين شهر، بابل دوباره احيا گرديد و دوباره عظمت خود را آشكار كرد. اوج شكوفايي بابل، مربوط به يكي از شاهان قدر كلداني يعني بخت النصر بود كه در حدود 43 سال حكومتش بر بابل، سعي فراوا كردتا بابل را رونق بخشد كه يكي از كارهاي وي، ساخت باغ هاي معلق و برج مرتفع بابل بود. در زمان روي كار آمدن هخامنشيان، بابل كه در آن موقع جزء قلمرو وسيع ايرانيان نبود،‌ مورد توجه كوروش كبير قرار گرفت. كلدانيها اقوام بيابان گردي بودند كه با اقوام ديگر بر سر تصاحب قلمرو پيوسته در حال جنگ و كشمكش بودند. در زمان كوروش هخامنشي، دشمنان قوم كلداني، با حكومت هخامنشيان هم پيمان شدند و همين مسئله موجب شد كه كوروش براي انقراض حكومت كلداني و همچنين زمينه كردن بابل كبير به قلمرو هخامنشيان دست به كار شود. كوروش پس از مدتي توانست از راه معبر رود فرات كه از داخل بابل عبور ميكرد وارد شهر شود و اين شهر را به تصرف خود در آورد.(539 قبل از ميلاد)

بابل شهري وسيع بود. مساحت اين شهر را 520 كيلومتر مربع تخمين زده اند كه در نوع خود بي نظير است. شهر بابل در كنار حوضه ي رود فرات و در جلگه اي پهناور قرار داشت. بابل توسط خيابانهاي طويل،پهن و مسجع خود به 270 قسمت عمده تقسيم ميشد. از عجايب اين شهر، ديواري بزرگ و زيبا بود كه دورتا دور شهر را با آن پوشانده بودند. اين ديوار 335 قدم ارتفاع و 100 قدم پهناي رويي ديوار بود. بابل همچنين يكي از شهرهاي پر دروازه ي دنياي باستان بود كه حدود 98 دروازه ورودي و خروجي داشت و قوانين شهر چنان بود كه دروازه هاي ورود به شهر، فقط مخصوص داخل شدن به شهر بود و كسي از اين درها براي خروج از شهر استفاده نميكرد و بر عكس. اين شهر وسيع، داراي 245 برج ديده باني بود. معماران شهر براي ساخت بناها و برجهاي ديده باني، از آجر استفاده ميكردند چرا كه در اين منطقه سنگ كمياب بود. يكي از بزرگترين بناهاي شهر، بناي زيگورات يا همان برج بابل بود كه حدود 215 متر ارتفاع داشت كه بناي بيروني آن با نقوش زيبا برجسته شده بود.

معماری برج بابل

برج بابل ساختمانی است که در سفر پیدایش*[۱] به آن اشاره شده‌است.در حال حاضر این برج تخریب شده است. تحقیقات نشان می‌دهد درختان هر طبق بر بروی طبقه ی پایین می افتاد و درختان را بر عکس نشان میداد.

تصوير خیالی از برج بابل

ما وارثان سرزميني هستيم كه در آن نه سنگ بود و نه الوار و تنهاابزار ساختمان نماهاي بلندي بود كه در مرداب مي رويد، با اين همه عظيم ترين بناهايمعماري و ممكن ترين معابد خيره كننده را بنا نهادند. حفاري اريدو از وجود معمارييادماني در سرزمين بين النهرين پرده برداشت