مقدمه اي بر انواع شبكه و امنيت داخلي شبكه

برای ایجاد ( راه اندازی ) یک شبکه¬ی کامپیوتری از نوع اترنت محلی ابتدا باید سخت افزارهای مورد نیاز برای هر کامپیوتر مانند مودم، adaptorهای شبکه، ( کارت شبکه ) کابل¬ها وHub Switches)) نیز برای کل شبکه داشته باشیم سپس باید کابل¬ها را به Hub ها و نیرو به Jackهای تلفن و کامپیوتر وصل کرد. همچنین باید از وصل شدن کامپیوترها به کامپیوتری که gateway روی آن Set شده است اطمینان حاصل کرد، بعد از وصل تمام کامپیوترها بصورت شبکه باید تمام کامپیوترها و وسایل جانبی دیگر مورد اشتراک را بکار انداخت. سپس باید مراحل نرم افزاری ایجاد شبکه¬ها را روی کامپیوترها انجام داد. مثلا اینکه شبکه مورد استفاده با اینترنت همراه است یا بدون آن، نام workgroupای که در روی آن شبکه می خواهیم داشته باشیم را نیز می¬توان وارد کرد. بعداز اینکه شبکه به طور کامل در بین همه کامپیوترهای مورد نظرراه اندازی شد باید برای هریک از کامپیوترهایی که می¬خواهیم به این شبکه وصل شوند یک آدرس که توسط آن در شبکه قابل شناسایی باشند در نظر بگیریم که در مباحث شبکه به این آدرس، IP Address می¬گویند که IP مخفف Internet Protocol است. همچنین در هر کامپیوتر آدرس¬های دیگری نظیر IP Address نیز باید وجود داشته باشند تا کار رد و بدل اطلاعات در شبکه به درستی انجام بگیرد.

2 آدرس IP و تنظيمات آن در Windows XP

آدرس IP وسيله ي شناسايي کامپيوترها در شبکه¬هاي TCP/IS مي¬باشد. آدرس IP خود ميزبان و آدرس شبکه¬اي که ميزبان در آن قرار دارد را معرفي مي¬کند. و به کامپيوتر بايد آدرس داده شود که در شبکه منحصر به فرد باشد تا ديتاگرام¬ها به سيستم¬هاي اشتباه داده نشود.

به طور سنتي طول آدرس IP ، 32 بيت بوده و به صورت چهار مقدار دهدهي 0 تا 255 نشان داده مي¬شود که هر کدام نشان دهنده¬ي هشت بيت است و اين چهار مقدار با نقطه از يکديگر جدا مي¬شوند. به صورت زير:

192.168.250.5=11000000.10101000.11111010.00000101

اگر شبکه به اينترنت وصل نباشد مدير شبکه مي¬تواند به همه کامپيوترها آدرس دهد که به شبکه در اين حالت شبکه¬ي ثبت نشده گويند ولي اگر شبکه به اينترنت وصل باشد يک يا چند ايستگاه در شبکه آدرس ثبت شده دارد. براي پيشگيري از تکراري شدن آدرس¬ها در اينترنت بايد آدرس¬هاي IP ميزبان¬هاي اينترنت نزديک مسئول اينترنت ثبت شود و معمولاً سيستم¬هاي که سرويسي را مي¬دهند و سرور مي¬باشند آدرس ثبت شده دارند و بقيه¬ي سيستم¬هاي زير شبکه از آدرس ثبت نشده استفاده مي¬کنند و از طريق يک پروکسي سرور به اينترنت متصل مي¬شوند.

3 ماسک زير شبکه

ماسک زير شبکه احتمالا سوءتفاهم برانگيزترين بخش تنظيمات TCP/IP مي¬باشد. وقتي افراد مقادير اختصاص داده شده به اين تنظيم مثلاً 255.255.255.0 را مي¬بينند فکر مي¬کنند که اين¬ها آدرسIP مي¬باشند ماسک زير شبکه در واقع بر اساس يک مفهوم بسيار ساده است. تنها کاري که ماسک زير شبکه انجام مي¬دهد اين است که کدام قسمت آدرس IP شبکه¬اي که ميزبان در آن واقع است و کدام قسمت خود ميزبان را نشان مي¬دهد. براي اينکه فهم ماسک زير شبکه آسان شود مي¬بايست فرم باينري آنرا در نظر بگيريم که شامل 32 بيت مي¬باشد که مقداري از بيت¬ها از چپ به راست يک و بقيه صفر مي¬باشد. به عنوان مثال در زير نمونه¬اي از ماسک زير شبکه به دو فرم دهدهي و باينري نشان داده شده¬اند.

255.255.255.0

11111111.11111111.11111111.00000000

این ماسک در واقع آدرس IP را به دو قسمت آدرس شبکه¬ی ميزبان و آدرس خود ميزبان تقسيم مي¬نمايد و دليل اين طراحي براي آدرس¬دهي به اينترنت باز مي¬گردد در اينترنت نياز مي¬باشد تا تمامي آدرس¬ها يکتا باشند و اين موضوع نياز به مديريتي متمرکز در آدرس¬دهي به تک تک سيستم¬هاي موجود در اينترنت دارد که مشخص است که کاري دشوار و پرهزينه است به اين دليل سازندگان TCP/IP تصميم گرفتند تا تنها آدرس شبکه¬ها را ثبت و نگهداري نمايند و مديريت آدرس تک تک سيستم¬هاي آن شبکه¬ها را بر دوش مسئول خود آنها قرار دهند. با توجه به اين مسايل 3 کلاس شبکه پيشنهاد شد که بر اساس تعـدادميزبان¬هايي که قرار بود در هر شبکه به اينترنت وصل شوند به شبکه اختصاص داده مي¬شد.

دو کلاس آدرس ديگر عبارتند از E,D . آدرس D عموماً براي ارسال¬هاي چند مقصدي بکار مي¬روند و آدرس¬هاي کلاس E براي استفاده¬هاي آزمايشي رزرو شده¬اند.