فرمت فایل: ورد –Word و قابل ویرایش

تعداد صفحات: 77

گونه دارچين به نام دارچين سيلان و دارچين كاسيا از قديمي ترين ادويه هاي جهان هستند كه اعصار كهن مورد شناخت بشر بوده اند واسناد مكتوب تاريخ قدمت آنها را به 40-30 قرن پيش مي رساند .

از نظر كيفيت اين دو نوع دارچين باهم يكسان نيستند ولي به علت شباهت زيادي كه از نظر خواص وعطر باهم دارند از همان قرنها پيش هميشه دو گونه :C.verun وC.cassia با هم اشتباه مي شده و حتي در حال حاضر نيز دراغلب مناطق دنيا براي اين دو گونه دارچين اختلافي قائل نيستند .

در بازار امريكا تقريبا تمام ادويه اي كه به نام دارچين فروخته مي‌شود عملا از نوع C.cassia است ونام دارچين را امريكايي ها از هر نوع Cinnamon مي گويند .در انگليستان مرسوم است در بازار در محافل عملي نام Cinnamon براي گونه مرغوب C.zeylanicum ونام Cassia براي گونه C.cassia به كار مي رود . در صورتي كه در امريكا طبق مقررات مواد غذايي دارويي مربوط به سال 1938 اجازه داده شده است كه كلمه Cinnamon راي هر دو نوع يعني C. zeylanicum ويا C.cassia به كار رود .

حكماي طب سنتي از جمله گالن طبيب نامدار يوناني در قرن دوم پس از ميلاد در كتابش دارچين سايگون ويا C.cassia را هم رديف با C.zeylanicum يا دارچين سيلان اعلام كرده ومعتقد است كه در مصارف طبي مي توان به جاي دارچين سيلان از دارچين سايگون استفاده كرد ولي از نظر مقدار بايد مقدار مصرف دارچين سايگون دو برابر دارچين سيلان باشد .(11)

در تجارت بالاخص در صنعت مواد غذايي پوست ساير انواع دارچين به خصوص دارچين چين Cinnamomum aromaticum nees، دارچين پادانگ ،Cinnamomum burmnii Blumeودارچين سايگون Cinnamomum loureirii Nees نقش بزرگي دارند.

پوست اين انواع دارچين به راحتي ، مخصوصا زماني كه پودر شوند ، با پوست دارچين قابل عوض شدن مي باشد كه به واسطه بوي ضعيف تر و به خصوص ميزان نسبتا دبالاي كومارين ، در اين نوع دارچين ها قابل تشخيص است . (11)

گونه هاي مختلف دارچين كه به منظور مصارف دارويي استفاده مي گردند ، به شرح ذيل مي باشد:

C.ceylanicum،Cinnmomum verum J.S.Presl (Cinnamomum zeylanicum Blume

دارچين ، دارچين سيلانيCeylon Cinnamo= ،Nees)

C. aromaticum Nees (C. cassia Cinnamon

وبه ميزان كمتر :

Batavia Cassia ، C.burmanii (Ness) Bhume

C. Iouteirii Ness, Saigon Cinnamon.

علاوه بر پوست تنه، گلهاي aromaticm نيز استفاده مي‌شود. (3 و 10)

مشخصات گياه دارچين

گياه Cinnamonmum zeylanicum ، درختي است كوچك به ارتفاع 12 – 8، هميشه سبز، داراي تاج پوششي متراكم و گسترده كه از تمام قسمتهاي آن بوي معطر و مطبوع دارچين استشمام مي‌شود. (6)

تنه كوتاه، سبز وارست يا با اندكي برآمدگي، با يك سيستم ريشه اي حجيم.

از مشخصات ديگر آن اين است كه برگهائي به وضع تقريبا متقابل، بيضوي دراز، نوك‌تيز، كامل ، بي كرك، صاف و شفاف در سطح فوقاني پهنك و غبار آلود در سطح تحتاني آن دارد. گلهاي آن كه در فاصله ماههاي بهمن تا اوايل فروردين ظاهر مي شود، منظم، نر – ماده، به رنگ سفيد مايل به زرد و مجتمع به صورت خوشه منشعب و گرزن دوسويه ي باشد. هر گل آنرا پوششي مركب از 6 كاسبرگ پايا در دورديف فرا مي گيرد درون آنها، 12 پرچم در 4 رديف به نحوي جاي دارد كه مجموعا در 3 رديف ديده مي شوند، زيرا كه خارجي ترين رديف پرچمها، ظاهر زبانه‌اي و وضع غير زايا دارد. مادگي گلهاي آن، داراي تخمداني يك خانه است و پس از رسيدن به ميوه اي به صورت سته و به رنگ قهوه اي مايل به آبي تبديل مي گردد كه هميشه با كاسه ونهنج گل همراه مي باشد. قسمت گوشتدار ميوه نيز رنگ مايل به سبز دارد و درون آن دانه اي با مغز روغني مشاهده مي گردد. (6)

گل آذين، خوشه محوري است. گلها كوچك، كرم رنگ، به طول 7/0 سانتي متر مي‌باشد. در زمان ميوه به حالت استكاني تاج مانند بالوب هاي مدور درمي آيند. ميوه نيز كشيده، خشك، نوك دار و به طول تا حدود 2 سانتي متر مي رسد.(11)

پوست بخش دارايي اين گياه را تشكيل مي دهد. به رنگ خاكستري – قهوه‌اي ، پوسته پوسته (فلسي) و يا در نمونه هاي مسن به صورت چوب پنبه اي است. (11)

پوسته ساقه Cinnamomum Cassia تحت نام دارچين چين Cannelle de chine در بازرگاني عرضه مي‌شود. درخت مولد آن، برگهائي باظاهر چرمي، بيضوي دراز و وضع متقابل برروي شاخه ها دارد. از مشخصات آن اين است كه در پهنك برگهاي آن، 2 رگبرگ خميده ديده مي‌شود كه تدريجا در ناحيه راس پهنك به هم ارتباط پيدا مي كنند. سطخ فوقاني پهنك برگهاي آن، بي كرك وبه رنگ سبز مايل به قرمز است در صورتي كه سطح تحتاني آنها، رنگ سبز مايل به آبي دارد و از كركهاي كم پوشيده شده است (6)

پوست خشك شده شاخه هاي اين درخت، به رنگ تيره وگاهي كمي مايل به قرمز است و برروي آن اثر برگهاي قطع شده و جوانه ها قابل تشخيص است. بوي آن قوي ولي درهر حال كمتر از نوع دارچين سيلان مطبوع مي باشد. طعم آن گرم، تند، كمي شيرين، معطر (كمتر از نوع سيلان) و لعابي (زياد تر از نوع قبلي) است.(6)

درخت دارچين سايگون كمي بلندتر، پوست آن ضخيم تر، برگها درازتر و ميوة آن كوچكتر از دارچين سيلان است. كاشت و بهره برداري آن نظير كاشت وبهره برداري دارچين سيلان مي باشد. و تنها اختلاف اين است كه در مورد دارچين سايگون معمول است از پوست شاخه هاي جوان و از پوست تنةدرخت نيز كه نا صاف است از هر دو استفاده مي‌شود و براي اولين برداشت نيز در مورد دارچين سايگون طول مدت زمان بيشتري و شايد 15 – 10 سال لازم است تا بهره برداي آغاز شود. (11)

فصل رويش و كشت گياه