فرمت فایل: ورد –Word و قابل ویرایش

تعداد صفحات: 7

آنها می‌خواهند نقش تازه‌ای در جامعه‌ای داشته باشند که کلیشه غالب در آن برای زنان، نقش همسری- مادری است. کار زنان در خانه و خارج از خانه چه تأثیری بر روابط اعضای خانه، اعتماد به‌نفس زنان و ساخت قدرت در خانواده خواهد گذاشت؟ آیا زنانی که در خانه می‌مانند و فقط کارهای خانه را مدیریت می‌کنند با زنانی که هم کار خانه را انجام می‌دهند و هم در امرار معاش خانواده سهم دارند فرق‌های اساسی دارند؟ در تحقیق سمانه کوثری با هدف شناخت نتایج مثبت و منفی اشتغال خارج از منزل زنان برخانواده، به بررسی تأثیر اشتغال زنان در خارج از منزل بر خانواده پرداخته شده است که در ادامه می‌آید.

بیان مسئله

زنان نیمی از جمعیت دنیا را تشکیل می‌دهند و دوسوم کار همین دنیا را انجام می‌دهند ولی بخش عمده‌ای از این کار در قالب مشاغل غیررسمی انجام می‌شود. نرخ اشتغال زنان در کارهای رسمی در کشور‌ها متفاوت است. در اسپانیا و ایتالیا شکاف اشتغال مردان به زنان 20درصد است و برعکس در کشورهایی مانند سوئد این شکاف خیلی کم و حدود 4درصد است. نرخ مشارکت زنان در بازار کار کشورهای پیشرفته آمریکای شمالی و کانادا، حدود 50درصد است، در حالی که این عدد در کشور‌های خاورمیانه، بین 11 تا 13درصد است. نرخ اشتغال زنان در ایران، بر اساس آمارهای سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی، حدود 11درصد و بر اساس برخی آمارهای غیررسمی، بالغ بر 13درصد است.

در بهترین حالت هم اگر بخواهیم موضوع را ارزیابی کنیم باید بگوییم حداکثر 15درصد از جمعیت زنان در ایران توانسته‌اند وارد بازار کاری شوند که به حساب می‌آید و بیمه می‌شوند.

اخیرا با این استدلال که اشتغال همین 15درصد از زنان برزندگی زناشویی و روابط خانوادگی و... تأثیر مخرب دارد آیین‌نامه دورکاری یا کار در خانه (Teleworking) کارمندان دولت تصویب و اجرایی شد. کمی زود است در مورد نتایج این طرح نظر بدهیم اما در تحقیق سمانه کوثری-کارشناس‌ارشد پژوهش علوم اجتماعی- که برای مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام انجام شده مشخص شده است که همسران زنان شاغل نسبت به همسران زنان خانه‌دار، مشارکت و همکاری بیشتری در امور منزل دارند و همچنین زنان خانه‌دار نسبت به زنان شاغل نقش‌های خانوادگی (همسری و مادری) را بهتر ایفا می‌کنند و از سوی دیگر شاخص کیفیت روابط زوجین در زنان شاغل بالاتر از زنان خانه‌دار است اما این تفاوت از لحاظ آماری معنادار نیست. زنان شاغل نسبت به زنان خانه‌دار از اعتماد به نفس بالاتری برخوردارند و در خانواده‌هایی که زنان شاغل هستند الگوی قدرت افقی و دوسویه و تصمیمات درباره مصالح و برنامه‌ریزی‌های خانواده توسط زوجین صورت می‌گیرد و این امر در خانواده‌هایی که زنان خانه‌دار هستند، کمتر مشاهده شده است.

این پژوهش در‌صدد است که تقسیم کار میان همسران در امور خانه، ایفای نقش‌های خانوادگی، کیفیت روابط زوجین، اعتماد به نفس زنان و ساخت قدرت در خانواده را در 2 گروه زنان شاغل و خانه‌دار بررسی کند.

این تحقیق که با عنوان بررسی تأثیر اشتغال زنان در خارج از منزل بر خانواده انجام شده با استفاده از روش پیمایش و ابزار پرسشنامه در شهر تهران با انتخاب نمونه 384نفری از زنان متاهل شاغل و خانه‌دار صاحب فرزند ساکن شهر تهران آغاز و سپس اطلاعات گردآوری شد. شیوه نمونه‌گیری تحقیق براساس نمونه‌گیری طبقه‌ای نامتناسب است.هدف اصلی تحقیق حاضر، شناخت نتایج مثبت و منفی اشتغال خارج از منزل زنان بر خانواده است.

از مجموع 384نفر زنان شرکت‌کننده در این پژوهش، 50درصد آنان را زنان خانه‌دار و 50درصد را زنان شاغل تشکیل داده‌اند. میزان مشارکت همسران در بین زنان خانه‌دار 56/3درصد به میزان پایین، 39/1درصد به میزان متوسط و 4/7درصد در حد زیاد است و در بین زنان شاغل 32/1درصد این مشارکت در حد کم، 53/7درصد در حد متوسط و 14/2درصد در حد زیاد گزارش شده است. بنابراین مشارکت و همکاری همسران زنان خانه‌دار در حد پایین و در میان زنان شاغل در حد متوسط است.

در گروه زنان خانه‌دار 25/5درصد آنان نقش خود را در حد متوسط و 74/5درصد در حد بالا ایفا کرده‌اند و زنان شاغل 1/6درصد در حد پایین، 37/4درصد در حد متوسط و 61/1درصد در حد بالا توانسته‌اند نقش‌های