فرمت فایل: ورد –Word و قابل ویرایش

تعداد صفحات: 30

فهرست مطالب

عنوان صفحه

آلبرت بندورا

چگونگي يادگيري اجتماعي

پيشينه نظريه‌هاي يادگيري

نظريه يادگيري اجتماعي بندورا

يادگيري مشاهده اي

مراحل يادگيري از راه مشاهده

تمايز تقليد و يادگيري

تمايز يادگيري و عملكرد

پرخاشگري

نقش‌هاي جنسيتي

رفتار جامعه پسند

خود گرداني

خود كارآيي

خود-كارآيي چيست؟

نقش خود-كارآيي

منابع خود-كارآيي

تجربيات موفق

مدل سازي اجتماعي

ترغيب اجتماعي

واكنش‌هاي رواني

بندورا و پياژه

بندورا:

چكيده

خود كارآمد

بندورا و پياژه

انتقادات وارد شده به بندورا

كاربردهاي نظريه يادگيري مشاهده اي

منابع و مآخذ

آلبرت بندورا

آلبرت بندورا در دهه 70 هنگامي كه با نظريه يادگيري اجتماعي خود انقلاب شناختي را فراگير كرد. با نظريه «يادگيري اجتماعي» (Social learning) خود به پرسش‌هايي كليدي در روان شناسي پاسخ گفت كه اكنون پس از چند دهه به يكي از پايه‌هاي روان شناسي نوين بدل شده است.

جايزه سال 2008 روان شناسي گراوير در حالي به وي تعلق گرد كه از وي به عنوان برجسته ترين نظريه پرداز روان شناسي معاصر كه در قيد حيات است، ياد مي‌شود.

اين جايزه كه در سال 1984 در دانشگاه لوييز ويل در شرق آمريكا پايه گذاري شده است، به كساني كه در رشته‌هاي مختلف علوم انساني به گونه اي برجسته فعاليت داشته اند، اهدا ميشود. از جمله برندگان سال‌هاي پيشين اين جايزه مي‌توان به آرون بك، پايه گذار مكتب شناخت درماني اشاره كرد كه 450 مقاله علمي و 17 كتاب در اين زمينه از وي منتشر شده است.

جايزه 200 هزار دلاري سال 2008 گراومير از ميان 31 نامزد از پنج كشور جهان به آلبرت بندورا روان شناس كانادايي كه بيش از نيم قرن است ساكن آمريكا است، تعلق گرفت. وي در رده بندي كه در سال 2002 انتشار يافت،‌چهارمين روان شناسي برجسته تاريخ اين علم پس از ب.اف.اسكينر، ژان پياژه و زيگموند فرويد نام گرفت.

آلبرت بندورا كه به خاطر ارائه نظريه يادگيري اجتماعي اش در دهه 70 شهرت يافت، با اين نظريه رفتار گرايي را به شناخت درماني كه به تازگي ارائه شده بود، پيوند زد و يكي از مهم ترين رويكردهاي روان شناسي در اواخر قرن بيستم را شكل داد كه پيدايش رفتار درماني شناختي را در پي آورد، مكتبي كه امروزه از هر سه روان شناس باليني در آمريكا، دو نفر خود را متكي به آن مي‌بينند.

به اعتقاد بندورا، آموزش و فراگيري رفتارهاي جديد در انسان، بيشتر از آن كه از طريق يادگيري مستقيم و كلاسيك رخ دهد، از طريق الگوسازي از روي رفتارهاي ديگران رخ ميدهد.

آزمايش مشهور او در دهه 60 با «عروسك بوبو» امروز به يكي از متون كلاسيك روان شناسي بدل شده است، او در اين سلسله آزمايش‌ها،‌به كودكان فيلمي را نشان ميداد كه مربي مهد كودك، در حال كتك زدن عروسكي به نام بوبو بود. پس از تماشاي فيلم، كودكان در ضمن بازي خود، به طور مرتب همين عروسك را كتك مي‌زدند.

وي به اين ترتيب نظريه «يادگيري مشاهده اي» (observation learning) خود را مطرح كرد و گفت كه اين شيوه يادگيري، يكي از موثر ترين و فراگير ترين روش‌هاي يادگيري رفتاري است كه بويژه از طريق رسانه‌هايي چون تلويزيون و سينما شكل مي‌گيرند.

بندورا بر خلاف رفتار گرايان، معتقد است كه يادگيري لزوماً منجر به تغيير رفتار نمي‌شود. مردم مي‌توانند اطلاعات جديدي را فرا بگيرند؛ بدون آنكه تغييري در رفتارهاي آشكارشان رخ بنمايد.

بسياري از روان شناسان معتقدند مقاله «خود- كارآيي به سوي يك نظريه همسان براي تغيير رفتار» آلبرت بندورا كه در سال 1977 منتشر شد، يكي از پايگاه‌هاي انقلاب شناختي در روان شناسي در دهه‌هاي 80 و 90 را بنا كرد.

بندورا در اين مقاله كه بعدها در كتاب‌ها و مقالات ديگري نيز شرح و بسط يافت، نظريه «خود كارآيي» (Self-Efficacy) خود را مطرح كرده است كه به گفته خودش، اعتقاد فرد به قابليت‌هاي خود در سازمان دهي و انجام يك رشته فعاليت‌هاي مورد نياز براي اداره ي خود در شرايط و وضعيت‌هاي مختلف است.

چگونگي يادگيري اجتماعي

با آنكه در دانش روان شناسي اصطلاح يادگيري اجتماعي براي همگان داراي معناي كاملاً روشني است و هر كسي در نخست به مفهوم و كاربرد آن پي مي‌برد، اما براي توضيح بيشتر،‌يادگيري اجتماعي به آن گونه رفتارهايي گفته ميشود كه در ميان افراد جامعه و محيط داراي جنبه تعاملي باشد. بعضي از اين رفتار‌ها ممكن است خوشايند و بعضي ديگر ناخوشايند جلوه كنند. مردم مي‌كوشند به فرزندانشان رفتارهايي را بياموزند كه مورد تاييد اكثر افراد جامعه باشند.