فهرست مطالب

مقدمه 3

توصیف وضع موجود و تبیین مسئله : 4

گردآوری اطلاعات ( شواهد 1 ) 7

تجزیه و تحلیل و تفسیر داده ها 16

مهمترین اشکالات مربوط به راننده عبارتند از : 16

مهمترین اشکالات مربوط به دانش آموزان در موارد زیر قرار دارند : 17

مهمترین اشکالات مربوط به والدین موارد زیر را شا مل می شود : 17

انتخاب راه حل موقت 19

اجرای طرح جدید و نظارت بر آن21

گردآوری اطلاعات ( شواهد 2 ) 25

ارزیابی تاثیر اجرای طرح و تعیین اعتبار 28

ب – اعتبار سنجی 30

تجدید نظرها و تصمیم نهایی 31

فهرست منابع 32

مقدمه

توسعه هر کشور در گرو به کار گیری صحیح عوامل مؤثر در آن است . سیاست گذاران و برنامه ریزان باید ضمن شناخت این عوامل آن را به شکل بهینه مورد استفاده قرار دهند تا بیشترین بازدهی و نتیجه را عاید جامعه نماید ، از این رو سرمایه انسانی به عنوان یکی از عوامل اصلی و مؤثر نقش بسزایی در روند توسعه ایفا می کند . سرمایه انسانی عبارت است از مجموعه دانش ، توانایی و مهارت های افراد یک جامعه که البته اگر سرمایه به درستی به کار گرفته شود می تواند منشا اثر باشد .

دانش آموزان نه تنها به عنوان مهمترین و پویا ترین افراد جامعه و منابع انسانی آینده هستند بلکه اهرم مؤثری در پیشبرد اهداف توسعه اقتصادی و اجتماعی به شمار می آیند . تجهیز این منبع مهم و به کارگیری صحیح و مطلوب آنها نیل به اهداف توسعه را آسان می نماید .

توجه به ابعاد روانی – اجتماعی انسان ها نه تنها زمینه مساعدی برای شکوفایی استعدادها را فراهم می سازد بلکه در بهبود سلامتی عمومی نیز مؤثر خواهد بود . از سوی دیگر یکی از عناصر عمده ای که در آموزش کودکان و نوجوانان مطرح است ایجاد شرایط مساعد است که بتوانند به معنی و مفهوم وقت و ارزش آن پی ببرند و از اوقات خود بهترین استفاده را ببرند .

لذا بر آن شدم تا با انجام این طرح هر چه بیشتر در تحقق اهداف آموزش و پرورش سهمی داشته باشم . لذا با این هدف که چگونه می توان آموزشی سیار و غیر مستقیم در مسیر ایاب و ذهاب دانش آموزان ارائه داد تا آن ها را استفاده بهینه از زمان داشته باشند دست به کار شدم . راههایی را اجرا نمود تا با ارائه آن ها هر چه بیشتر در موفقیت نظام آموزشی کوشا باشم .

توصیف وضع موجود و تبیین مسئله :

من مدیر دبستان دکتر حسابی ، یکی از مدارس فرهنگیان ناحیه 2 شیراز می باشم . هفده سال سابقه خدمت دارم و دارای مدرک کارشناسی مدیریت آموزشی می باشم . مدرسه ی ما یکی از مدارس پرجمعیت ناحیه می باشد . حدوداً 510 دانش آموز در این مدرسه تحصیل می کنند و دانش آموزان با قرعه کشی در پایه اول وارد این مدرسه می شوند و چون ثبت نام براساس طرح آدرس نیست به همین دلیل اکثریت دانش آموزان از سرویس استفاده می کنند و تقریبا از تمام نقاط شهر ورودی داریم .

ما در نوبت دختران هستیم و شیفت مخالف ما پسران هستند . مدرسه ما در خیابانی پر رفت و آمد قرار گرفته است و قرار داشتن دو مدرسه دیگر و چندین اداره در این خیابان ، باعث ترافیک و شلوغی و ازدحام زیادی گردیده است .

غروب یکی از روزهای پاییزی ، مردی چهار شانه ، بلند قامت ، با دست های زمخت و پینه بسته و صورتی سبزه ، با پوستی چغر و مردانه ، در حالی که از چشمهایش غم به وسعت همه ی زندگیش می بارید به دیدنم آمد .

- سلام خانم مدیر ، ببخشید مزاحم شدم ، می خواستم با شما صحبت کنم .

- بفرمایید .

- حقیقتش را بخواهید خیلی دل دل کردم تا خودم را راضی کنم که به خاطر سرویس مدرسه به دیدنتان بیایم ، مرد این را گفت و در حالی که هنوز هم مضطرب به نظر می رسید پشت به صندلی داد ، نگاهش را خیره نگه داشت .

- چرا دل دل می کنید ؟

- مرد نگاهی به دور و بر انداخت و گفت : در سرویس دختر من مسائلی است که سخت روحیه ی او را خراب نموده است و از لحظه ای که دانش آموزان سوار ماشین می شوند با هم درگیرند و جر و بحث دارند ؛ من مستخدم یکی از مدارس هستم بچه ها شغل مرا به رخ دخترم می کشند و جر و بحث از این مسئله شروع می شود . مرد تمام درد دل خود را گفت و عاجزانه از من خواست که مشکلش را حل نمایم و سپس از دفتر دبستان خارج شد.

من که سخت متاثر شده بودم به این فکر افتادم که چگونه از فرصتی که دانش آموزان در سرویس دارند بهترین استفاده را بکنیم ؟ چگونه می توانم از اتلاف وقت دانش آموزان جلوگیری نمایم ؟ چگونه می توانم مسیر راه را برای بچه ها هدفمند سازم ؟ چگونه می توانم ارزش عمر آنان را برایشان تفهیم نمایم و از بیهودگی آن جلوگیری نمایم ؟

طبق برآوردی که داشتم بعضی از دانش آموزان حدود یک الی یک و نیم ساعت در راه بودند و در واقع رفت و برگشت آنان در روز ، دو الی سه ساعت طول می کشید .

با معاون مدرسه و چند تن از همکاران وارد گفت و گو شدم آنان نیز گفتند : « چندین سال است که بچه های خودمان هم با این مسئله روبرو هستند و عمرشان به بطالت می گذرد نکات منفی زیادی از یکدیگر می آموزند که قابل جبران نیست . زیرا بچه ها از همسالان خود حرف شنوی زیادی دارند . »