فرمت فایل: ورد –Word و قابل ویرایش

متن فاقد شکل می باشد

تعداد صفحات: 98

3.1.7 الكترواسمزي يا تراوش الكتريكي

اين روش به ميان قابل توجهي در زهكشي و تبيت خاك به كار برده مي شود. در اين طريقه ، الكترودها را در ديوارها و زمين جاي مي دهند كه در نتيجه اختلاف سطح الكتريكي (ولتاژ) بين آنها به وجود مي ايد. دراين روش الكترودها نقش اساسي دفع رطوبت و عايق را ايفا مي كنند.

شايان ذكر است كه ديواره لوله هاي مويي داخل مواد غير عالي متخلخل داراي بار منفي هستند و مولكول ها آبهاي مجاور داراي بار مثبت و حامل يون مثبت اند كه در اطراف لوله هاي موئينه اي جمع شده اند. هنگامي كه تغيير جريان الكتريكي رقرار مي شود بارهاي مثبت به طرف كاتد(قطب منفي) متمايل مي شوند(شكل 3).

اگر لوه هاي مويي خيلي باريك باشند آب موجود در داخل آنها داراي شدت بيشتري است.

4.1.7 كانال كشي در پاي ديوار و خارج از بنا

سالان زيادي است كه اين روش در ايران متداول است و نتايج قابل توجهي نيز داده است. اين روش بنا از لحاظ ن و اجرا و هزينه مقرون به صرفه آن نيز قابل توصيه است.

اين روش به منظور ايجاد شرايط لازم براي تبخير و تهويه و در نتيجه دفع آب موجود در زير سطح كف( تغيير سطح تبخير از بالاي خاك و زير خاك) اجرا مي شود . در اغلب بناهاي قديم ايران رطوبت بالا رونده در پي و ديوارها بيشترين آسيب را در ارتفاع يك يا دو متر ار نما وارد مي آورد و باع فرسودگي و پوسيدگي پاي ديوارها و پايه ها مي شود. از اين ارتفاع به بعد غالباً صدمه كمتري مشاهده مي شود زيرا از ارتفاع 1 الي 2 متر به بالا رونده امكان تبخير بيشتري دارد.

اگر بتوانيم اين سطح تبخير را در ير خاك فراهم كنيم ،از كد 000 به بالا شرايط مطلوبي به دست خواهد آمد و در واقع شرايط مناسب براي پيشگيري از صهود رطوبت و تبخير آن پيش از رسيدن به ارتفاع فوقاني تضمين مي شود.

احداث كانالل يا ناكش در پاي ديوارها: با توجه به ميزان رطوبت ، نوع مصالح و ارتفاع پي بنا نوع كانال تغيير مي كند. در بناهايي كه دچار رطوبت شديدند اين كانال از داخل و خارج بنا در پاي تمام دبوارها احداث مي شود و در مقاطعي نيز بين اين دو كانال بيروني و دروني ارتباط ايجا مي گردد، به نحوي كه ميزان خشك شدن ديوارها در داخل و خارج متعادل و همسان شود. زيرا خشك شدن آني رطوبت در يكي از دو جداره ممكن است موجب بروز عوارض جانبي منفي ديگري شود.

اجراي اين كانال در عين سادگي مستلزم رعايت اصولي است تا بتوان به نتيجه مطلوب دست يافت. بديت منظور در پاي ديوار كانالي به عرض cm60 و ارتفاع لازم (تاروي پي) احداث مي شود. همام گونه كه در شكلهاي 4 و 5 ملاحظه مي شود ديوار 11سانتيمتري در طرف اصلي ديوار ساختمان احداث مي شود. اين ديوار بايد داراي خلل و فرجي با شد كه تنفس ديوار اصلي ساختمان را ميسر سازد. براي مثال بندهاي عمومي آن بايد فاقد ملات با شد مي توان بعضي از قسمتها را به صورت شبكه اي احداث كرد عدم استفاده از اندود بر روي ديوار موجب تنفس ديوار و در نتيج خشك شدن آن مي گرد. به فاصله cm 60 از ديوار 11 سانتيمتري ديوار ديگري به قطر cm 35 احداث مي شود كه تحمل با سقف كانال و همچنين فشار خاك جانبي را به عهده خواهد داشت. در ك كنال زهكشي لازم به منظور هدايت آب جاري احتمالي به سم چاهكهاي فاضلاب پيش بيني شده و سقف كانال به وسيله پوششهايسيماني يا تاق ضربي اجرا مي شود.

براي تسهيل تبخير رطوبت ديوارها در داخل كانال ، از كانالهاي عمودي به فاصله cm15 كه به هواي آزاد راه مي يابنداستفاده مي شوند.(ترجيحاً يكي در آفتاب و ديگري در سايه و با اختلاف سطح ، براي ايجاد كوران در اجرا مي شود.) در موقعي كه مقدار رطوبت زياد باشد در قسمتهايي از اين كانال ها به منظور تهويه سريع از بادزن استفاده مي گردد.

در مواقع لازم هواي گرم وخشك به داخل كانال دميده مي شود تا سرعت تبخي ر را افازيش دهد . دراحداث اين كانال بايد نكات زير را مد نظر قرار داد:

1. پيش بيني پي بندي در جوار پايه ها و ديموارها باربر شكلهاي 5 و 6 :براي تقويت ديوارهاي باربريك ساختمان در پي ديوار را به اندازه هاي مساوي (حداكثر يك متر) تقسيم ميكنند و هر بخش را به صورت قوسي و بدون بخش مجاور اين عمل را به فواصل مناسبي تكرار مي كنند(شكل 7). در فاصله تخليه شده پي سازي با مصالح جديد انجام مي گيرد.

2. اين عمل در سراسر ديوار تكرار مي شود .براي مثال در موزه ايران باستان براي استفاده بهنه ا زفضاي موجود زير زمين (كه داراي ارتفاع cm 220 بود) به اجبار از پي موجود صرف نظر شد و ضمن تراشيدن آن به شيوه فوق در زير ديوار قديمي اقدام به پي سازي جديد شد.

3. بايد دو قسمت كانال را به روشي (به وسيله كانالهاي ارتباطي) به هم مريوط كرد تا جريان هوا به صورت دايم برقرار باشد(شكل 8)

اين توضيح لازم است كه اين كانالهلي ارتباطي در مقاطعي از ديوار كه باربر نيستند قابل اجراست. از اين كانلها مي توان براي تعبيه لوله هاي تأسيسات نيز استفاده كرد. به ويژه در ابنيه قديمي كه ايجاد تأسيسات جديد ضروري است زيرا گرمايش حاصل از لوله ها ي تأسيساتي در ايجاد كوران و خشك شدن بدنه ديوارها تأيري بسزا خواهد داشت.

2.7 شيوه هاي مقابله با رطوبت در كف

در گذشته بهترين راه براي دفع رطوبت در ابنيه استاده از گربه رو بود است ، بدين صورت كه در زير كف ساختمان كانالهاي به ارتفاع حداكثر cm 60 ايجاد مي كردند، اين كانالها ارتباط مستقيم با هواي برون داشتند و همين جريان هوا باعث تبخير رطوبت در زير كف مي شد و كف اصلي ساختمان رمطلوب و قابل استفاده مي كرد(شكل 9 و 10 و 11)

در حمامها به داخل اين كانالها هواي گرم دميده مي شد تا ك حمام هميشه گرم باشد، ولي امروزه در ساختمانهاي جديد با استفاده از سنگ ماكادئوم يا سنگ شكسته (لاشه) بع ارتفاع cm 40 و ريختن شن بادامي بر روي آن و فرش نهايي ، كف را در مقاب رطوبت عايق مي كنند كه ما اين عمل را در بناهاي قديمي نيز چنانچه مواجه با لايه هاي تاريخي نباشيم مي توانم اجرا كنيم.

در حجرات مرطوب معمولاً برا ي دفع رطوبت از كف اتاق ، سح موجود 000 را تا 40-50 سانتيمتر پايين مي برند و ضمن احداث گربه رو سعي مي شود محفظه هاي حاصل را به وسيله كانال به هم مربوط كنند. به اين ترتيب گربه رو هاي موجود را (از بخش قدامي به وسيله آجرهاي مشبك و در بخش خلفي از طريق كانال داخل ديوار) به هواي آزاد وصل مي كنند.(شكلهاي 12-15)

3.7 دفع رطوبت از ديواره هاي داخلي

3.8 معمولاً در ساختمانهاي قديمي براي دفع رطوبت از فضاهاي داخلي ،از سنگ، آجر و يا كاشي به عنوان ازاره استفاده مي شده است. اين بخش به ارتفاع 9 و به فاصله 3 تا5 سانتيمتر از ديوار اصلي كار گذاري مي شده است. روزنهايي در قسمت پشت اين مصالح از پايين ئ بالاي ازاره جريان هوا را برقرار مي كرده است (شكل 16) ايم سيستم را در اصطلاح معماري سنتي صندوقه مي ناميدند (شكل 17). مي توان از اين روش (ايجاد ديوار دو جداره به منظور دفع رطوبت از داخل بنا ) در ديوارهاي كه رطوبت اند استفاده كرد. مثال اجرايي آن را مي توان در بخشي از جداره ساختمان كاخ گلستان تهران مشاهده كرد.

4.7 دفع رطوبت اشباع شده در فضاهاي داخلي بنا

اين شرايط وضعيت نامطلوبي را براي جداره ها و كل بنا فراهم مي كند. به منظور دفع اين رطوبت در درجهاول باد از شگردهاي موجود در طراحي معماري براي ايجاد حداكثر كوران-از قبيل در مقابل هم قار دادن باز شوها(شكلهاي 19 و 18) استرار بنا در جهت وزش باد مطوب ، به كار گيري بادگير(شكلهاي 21 و 20 ) و غيره –استفاده كرد.(مانند خانه هاي قديمي در بنادر بوشهر،لنگه، كنگ(شكلهاي22 و 23) و غيره)در غير اين صورت براي رفع اين مشكل و مطلوب كردن فضاي بنا بايد تهويه توسط كانالهاي ورود و خروج هوا در داخل فضا استفاده كرد.

5.7 دفع رطوبت داخل بنا(رطوبت حاصل از تعر و تعرق)

براي دفع رطوبت داخل بنا از ديوار دو جداره استفاده مي شود. ديوار حايل متصل به فضاي قابل استفاده ساخته مي شود و بين ديوار اصلي و ديوار حايل تازه احداث شده را خالي مي گذارند.(شكل 24) براي دفع رطوبت حاصل از تعريق (كه بر اث اختلاف دماي بين داخل و خارج به وجود مي آيد) از تهويه فضاي كاذب ايجاد شده استفاده مي شود و هدف از آن همسان كردن دما بر روي دو جداره ديوار است. براي ين منظور تعبيه روزنهاي در ديوار اصلي روزنههايي در بخش فوقاني و تحتاني جداره حايل نيز ايجاد مي كنيم.